แหลมผักเบี้ย ทรายเม็ดแรกของอ่าวไทย

17/06/201627/12/2016 Sirinapa Fine 4851 Views ครอบครัว, ทะเล, นาเกลือ, ประมง, สนุก, อ่าวไทย, เด็ก, เพรชบุรี, แหลมผักเบี้ย

ช่วงนี้อากาศร้อนจนต้องร้องขอชีวิตจริงๆ ค่ะ เห็นเพื่อนๆ หลายครอบครัวพากันไปเที่ยวต่างประเทศใส่เสื้อหนาวโพสต์ท่าสวยงามสนุกสนานลงเฟซบุ๊กกันใหญ่ ฉันกดไลค์จนนิ้วแทบล็อค แต่ในใจก็อยากขอร้องให้พ่อมาร์กเขาสร้างปุ่มริษยาขึ้นมาด้วย… ฉันจะกดรัวๆ ให้ทุกรูปเชียว

อากาศร้อนนักจนอยากไปพักที่ทะเล ลังเลอยู่ว่าจะไปดีหรือไม่ เพราะช่วงนี้ยุ่งๆ เวลาก็มีน้อยเหลือเกิน จนกระทั่งจู่ๆ ลูกสาวฉันเดินมาบอกว่า “แม่คะ อยากตัวดำจัง” ฉันกำลังงๆ ว่าจะมาไม้ไหน เธอก็กล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ว่า “เพราะความดำคือความสนุกค่ะ” ว่าแล้วเธอก็เดินจากไปเงียบๆ นั่นเองที่ทำให้ฉันสะบัดความลังเลทิ้งไปแล้วหันไปชวนลูกๆ เที่ยวทะเลกัน

‘ทรายเม็ดแรกของอ่าวไทย’ อยู่ใกล้ๆ ที่จ.เพชรบุรีนี่เองค่ะ เราจองที่พักริมทะเลไว้ที่หาดเจ้าสำราญ เห็นทะเลกว้างและท้องฟ้าไกลๆ ปล่อยให้ลมพัดผ่านแบบไม่ต้องกังวลเรื่องผมเสียทรง ได้ยินเสียงลูกฉันแว่วมาตามสายลม “ปกติผมแม่ก็ไม่เป็นทรงอยู่แล้วค่ะ”…ขอบคุณมากจ้ะลูก แดดที่นี่ก็ร้อนไม่น้อยหน้าในเมืองหรอกนะคะ บ้านฉันใช้วิธีหลบโดยตื่นเช้ามาทักทายพระอาทิตย์ดวงโตขึ้นริมทะเล จูงมือกันเดินเล่นวิ่งเล่น และกระโดดลงน้ำกันเต็มที่ พ้นช่วงสายหน่อยก็เก็บตัวอยู่ในที่พัก พอตกเย็นก็ออกมาโบกไม้โบกมือให้กับธรรมชาติและอากาศดีๆ ไปจนถึงค่ำมืดก็นั่งตากลมชมจันทร์ แหงนหน้ามองดาวด้วยกันไปเรื่อย

ทะเลกับชาวประมงเป็นเพื่อนสนิทกันมาเนิ่นนาน แถวนี้อาหารทะเลก็เลยสดมาก ในราคาที่หากินได้แบบเต็มปากเต็มคำไม่ต้องฟิวชั่นให้กระเป๋าตังค์ฟีบ แถวนี้มีคุณป้าคุณยายนั่งทำอวนดักสัตว์ทะเลกันเยอะเลยค่ะ หากมีเวลาพาเด็กๆ ไปทำความรู้จักกับภูมิปัญญาชาวบ้านได้เลยนะคะ และอีกอาชีพที่ถือเป็นอาชีพที่เก่าแก่ของโลกและยังมีให้เห็นอยู่ทั่วไปก็คือการทำนาเกลือ น้ำทะเลที่นี่มีค่าความเค็มเหมาะสมจนถูกจัดอันดับให้เป็นแหล่งผลิตเกลือสมุทรที่สำคัญและดีที่สุดแห่งหนึ่งของเมืองไทย และไม่ว่าเทคโนโลยีจะวิ่งไปได้เร็วขนาดไหน แต่การทำนาเกลือก็ยังต้องพึ่งพาธรรมชาติเหมือนเดิม นั่นก็คือ ดิน น้ำ สายลมและแสงแดด เด็กๆ ไปดูพี่ป้าน้าอาเขาลงแรงทำงานกันกลางแดดเปรี้ยง แถมยังไปขอคราดมาช่วยดึงเกลืออีกด้วย แต่ทำไปได้สักประเดี๋ยวก็หอบแฮกพากันสรุปว่า การเรียนหนังสือเหนื่อยน้อยที่สุดแล้วล่ะ

ห่างจากหาดเจ้าสำราญไม่ไกลนักก็จะถึงท่าเรืออีแอด ซึ่งอยู่ที่แหลมผักเบี้ย อ.บ้านแหลม ที่นี่มีเรือประมงสีสันสดใสจอดอาบแดดอยู่มากมาย วันนี้ลุงแดงจะพาเด็กๆ ลงเรือไปดูทรายเม็ดแรกของอ่าวไทยกัน ลุงแดงเดิมเป็นชาวประมง ต่อมาได้มีโอกาสพานักสำรวจนกออกเรือไปด้วยกัน ลุงแดงก็เลยค่อยๆ ตกหลุมรักการดูนกจนกลายเป็นผู้เชี่ยวชาญเรื่องนกระดับโลก ธรรมชาติแถวนี้ยังอุดมสมบูรณ์ก็เลยมีนกเยอะ ที่สำคัญมีนกหัวโตมาลายูที่เหลือเพียงไม่กี่ตัวในโลกจะอพยพหนีหนาวมาที่แหลมผักเบี้ยทุกปี จนนักดูนกทั่วโลกข้ามน้ำข้ามทะเลมาเพื่อดูนกชนิดนี้กันเลยเชียวนะ

เรือลุงแดงแล่นผ่านบริเวณป่าชายเลนไปเรื่อยๆ ราวครึ่งชั่วโมง เด็กๆ สังเกตเห็นน้ำทะเลสีสวยขึ้นทุกที และข้างหน้าลิบๆ นั่นก็คือปลายแหลมผักเบี้ยซึ่งเป็นหาดทรายยื่นไปในทะเลสีสวย บริเวณปลายแหลมนี่ล่ะที่เรียกว่า ทรายเม็ดแรกของอ่าวไทยตอนบน และเป็นจุดแบ่งระหว่างทะเลโคลนกับทะเล(หาด)ทราย ทั้งนี้ก็เพราะจากทะเลบางขุนเทียน (ทะเลกรุงเทพ) ไล่มาจนถึงบริเวณอ.บ้านแหลม จ.เพชรบุรีนั้นจะเป็นทะเลโคลนทั้งหมด และจากปลายแหลมไปทางด้านประจวบคีรีขันธ์ก็จะเป็นทะเลที่มีหาดทรายไปเรื่อยๆ

ลุงแดงไม่ทันได้จอดเรือดี เด็กๆ ก็ขอกระโดดลุยน้ำวิ่งไปนอนกลิ้งบนหาดทรายและหัวเราะดังที่สุดตั้งแต่เข้าหน้าร้อนปีนี้ เป็นหาดที่สงบ…สวยแล้วยังล้อมรอบด้วยน้ำทะเลใสๆ แถมด้วยลมพัดสบายๆ เด็กและผู้ใหญ่พากันตกหลุมรักหาเรื่องเถลไถลจนท้องฟ้าเริ่มหรี่แสง ที่นี่จะเห็นได้ทั้งพระอาทิตย์ขึ้นและตกเลยนะคะ ระหว่างนั่งเรือกลับเด็กๆ นั่งพิงไหล่กันเงียบๆ ดูพระอาทิตย์ค่อยๆ ลับขอบฟ้า ฉันเห็นรอยยิ้มเบาๆ ของลูกๆ ที่ทำให้ฉันยิ้มตามไปด้วย ถึงฝั่งก็ค่ำพอดี เจออาหารทะเลสดๆ เตรียมไว้เต็มโต๊ะฝีมือป้าดาภรรยาลุงแดง นั่งกินข้าวกันริมคลองคุยเรื่องโน้นหัวเราะเรื่องนี้ ขอบคุณมากนะคะคุณความสุข